προμαχώνας lando 07 08 11
“…καμιά φορά γράφω ν’ αναπνεύσω”
δυο λέξεις με στεγνή αναπνοή
στην υγρασία , τη ζέστη,
στεγνή μελάνη.
να σηκωθούν και να πετάξουν
μαζί με δύο νότες,
αντήχηση στην δυτική τάφρο.
να ‘ρθουν στο αφτί σου δίπλα
να ψιθυρίσουν,
[υποφέρω.]
στα 1 και 80 βρίσκονται τα μυαλά μου,
τα πόδια μου πατάνε στη γη,
οπότε και ξέρω ότι δεν θα ‘ρθεις.
λέξεις με νότες αραδιάζω στη πόλη
από κάτω μου
και η αναπνοή στο στήθος μου χαλαρώνει.
γράφω να ανασάνω.
θα περάσει.
sikan X [ημερολόγιο]